Khaterat-e Ayatollah Pasandide

نمای نزدیک:آیت‌الله سید مرتضی پسندیده در 1313 هجری قمری (7 سال پیش از تولد امام خمینی) در شهرستان خمین متولد شد و در سال 1375هجری شمسی (7 سال پس از ارتحال امام) نیز درگذشت. کتابی که در حال حاضر ذیل عنوان «خاطرات آیت‌الله پسندیده» منتشر شده در واقع تقریرهای شفاهی ایشان پیرامون حوادث و رخدادهای گوناگون تاریخی و اجتماعی طی یکی دو قرن گذشته است که ابتدا روی نوار کاست ضبط و پس از تحریر و ویراستاری به همت محمدجواد مرادی‌نیا منتشر شده است. این خاطرات مشتمل بر دو سرفصل کلی است که فصل نخست آن به تاریخچه خاندان امام (شامل جد بزرگ، جدّ، پدر، عمو، عمه‌ها و…) و اطلاعاتی تاریخی از پیشینه شهرستان خمین در طول یک قرن گذشته اختصاص دارد. در فصل دوم نیز خاطراتی پراکنده از برخی حوادث سیاسی تاریخ معاصر مانند جزئیاتی از کودتای 1299 و یا ناگفته‌هایی از ماجرای کشف حجاب، تبعید امام به ترکیه و… بیان شده است.
اما خاطرات بخش نخست این اثر که حاوی اطلاعات گسترده‌ای درباره شجره‌نامه خاندان امام(ره) است، از جهت منحصر به فرد بودن  اطلاعات آن از اهمیت کم‌نظیری برخوردار است؛ علاوه بر آن، مخاطبان می‌‌توانند با مطالعه این خاطرات آگاهی جامعی نسبت به برخی از عوامل اساسی شکل‌دهنده شخصیت امام (ره) و جغرافیای تاریخی و سیاسی شهرستان خمین کسب کنند.
 
نمای میانی: محمدجواد مرادی‌نیا سال ۱۳۴۵ در خمین متولد شد و تا سال ۱۳۶۳ ساکن همین شهر بود. در سال ۱۳۶۷ و پس از اخذ مدرک کارشناسی تاریخ از دانشگاه اصفهان به تهران آمد. مرادی‌نیا تحصیلات خود را تا پایان مقطع دکترای تخصصی تاریخ ایران معاصر ادامه داده است.
وی مسئولیت گروه تاریخ موسسه نشر آثار امام(ره) و حضور در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را نیز در کارنامه اجرایی خود دارد.
نمای دور:حجه‌الاسلام والمسلمین حمید انصاری(محقق و نویسنده): رابطه متقابل حضرت امام خمینی (سلام‌الله علیه‌) و آیت‌الله پسندیده حقیقتاً مثال‌زدنی‌ و الگویی است در آداب اخوت و معاشرت اسلامی‌. در یک سوی این رابطه فقیه و مرجعی نامدار و رهبری برجسته چون امام خمینی (ره) قرار دارد که اندیشه و نهضت الهی‌اش جهان را درنوردیده و علاوه بر ایجاد و استقرار نظام اسلامی در ایران موج دین‌گرایی و اسلام‌خواهی را در جهان طنین افکنده است و در سوی دیگر برادری بزرگ که سال‌هایی چند سمت سرپرستی و استادی امام را داشته است‌. 
اسناد و نامه‌های امام و خاطرات فراوانی که یاران و آشنایان آن حضرت نقل کرده‌اند جز این گواهی نمی‌دهند که امام خمینی در تمام مدت عمر حتی یک بار از منش اسلامی در برخورد متواضعانه و سراسر تجلیل و احترام با برادر بزرگ خویش عدول نکرده است‌. این تکریم و تواضع نه تنها در امور مهم و مراودات آن دو بزرگوار بلکه در جزئی‌ترین مسائل نیز فراوان به چشم می‌خورد.
از کتاب:من و آقا نشسته بودیم که دکتر امینی وارد شد. مهاجرانی بالای سر آقا ایستاده بود و اصرار می کرد که وقتی امینی آمد، شما به احترام ایشان بلند شوید، آقا هم گوش نداد. امینی هم با کفش خود ور می‌رفت و طول می‌داد تا آقا بلند شود که آقا بلند نشدند. امینی وقتی خواست بنشیند آقا بلند شدند و سریع نشستند. امام به امینی مجال ندادند که صحبت بکند. امام با ایشان صحبت کرده و وی را نصیحت کردند. صفحه ۱۱۸