Dīvān-i Fārsī Kishvarī Daylamqānī (sadah-i nuhum-i hijrī)

شعر و ادب فارسی در دوره‌ای که به پایان سبک عراقی نزدیک قرن نهم «نه تنها از شعرا و هنرمندان و علما خالی نیست، بلکه می‌توان آن را از بعضی جهات از ادوار پررونق علمی و هنری شمرد …». در تذکره‌ها و منابع شرح احوال شاعران این دوره، از شعرای متعددی نام برده شده که از طبقات متنوع اجتماع بوده‌اند و در این دوره «نه‌تنها عدۀ شعرا بسیار بوده است».

از جمله شاعرانی که نام و نشان وی در کتب تذکره و جنگ‌های شعری آمده، کشوری است. نام کامل او «نعمت‌الله کشوری دیلمقانی» است. اصل وی را از رودبار قزوین دانسته‌اند. دربارۀ جزئیات زندگی وی تقریبا هیچ مطلبی در منابع نیامده است. وی در شعر فارسی و ترکی طبع‌آزمایی کرده و ظاهرا در روزگار خویش شاعری نامبردار بوده است. نکتۀ مهم دیگری که در باب وی نوشته‌اند، اینکه او «نستعلیق را خوش می‌نوشت و به شیوۀ سلطان‌علی مشهدی خطاطی می‌کرده است».

نسخه‌ای از دیوان کشوری در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نگهدرای می‌شود. مرحوم دکتر بیانی که نمونۀ خط کشوری را در بوستان مذکور دیده و از مقایسۀ آن با این نسخۀ دیوان چنین نتیجه گرفته است که کاتب نسخۀ دیوان کشوری نیز خود شاعر است و در یادداشتی در ابتدای نسخه این موضوع را نوشته است.